Τι τελικά δεν είναι εξάρτηση;

«Το μπλογκ» λέει, «είναι εξάρτηση».
Κι εγώ ρωτάω:
Τι τελικά δεν είναι εξάρτηση;
Εξάρτηση δεν είναι η ίδια η αγάπη;
Η αγκαλιά, το φιλί, το χάδι;
Η ίδια η οικογένεια, δεν είναι μία εξάρτηση;
Το να περιμένεις ένα τηλέφωνο, ένα μήνυμα από ανθρώπους που αγαπάς;
Το να νοιάζεσαι γι’ αυτούς;
Εξάρτηση δεν είναι να προσπαθείς να πετύχεις τα όνειρά σου;
Εξάρτηση δεν είναι το να γράφεις ή να μην αφήνεις απ’ τα χέρια σου ένα καλό βιβλίο;
Εξάρτηση δεν είναι η ίδια μουσική;
Εξάρτηση δεν είναι ένα ωραίο σήριαλ, μια ταινία;
Εξάρτηση δεν είναι να κυκλοφορείς με μια φωτογραφική μηχανή;
Εξάρτηση δεν είναι να σ’ αρέσει το ωραίο;
Εξάρτηση δεν είναι να μαζεύεις ανατολές;
Εξάρτηση δεν είναι να φυτεύεις λουλούδια;
Εξάρτηση δεν είναι η καλή παρέα;
Εξάρτηση δεν είναι η ίδια η ζωή; Το να θέλεις να ζήσεις;
Τι τελικά δεν είναι εξάρτηση;
«Κάτι που μπορούμε και χωρίς αυτό», λέει.
Με τι «χωρίς» άραγε, θα ζούσαμε καλύτερα;
Μα, χωρίς αυτές και άλλες εξαρτήσεις, τι νόημα έχει η ίδια η ζωή;


Εξάρτηση θα μου πεις είναι και τα γλυκά, το τσιγάρο, το αλκοόλ και τα ναρκωτικά.
Άρα έχουμε καλές και κακές εξαρτήσεις.
Παρηγορώ τον εαυτό μου ότι το μπλογκ είναι μια καλή εξαρτηση κι ότι μου λείπει δικαιολογημένα.
Ποιος διαφωνεί;